winny, winna, winne

Wielki słownik ortograficzny PWN*

win•ny, win•na, win•ne (ponoszący winę); win•ni, win•ne a. winien, winna, winne
win•ny (od: wino)
winien, win•na, win•ne (ponoszący winę); win•ni, win•ne a. winny, winna, winne
Zobacz więcej wyników wyszukiwania w Wielkim słowniku ortograficznym

Słownik języka polskiego PWN*

winny III «osoba, na której ciąży wina za coś»
• winna
winien I, winna I, winno I
1. «mający do spłacenia należność, dług»
2. «mający jakieś zobowiązanie wobec kogoś lub zawdzięczający coś komuś, czemuś»
winien II, winna II, winno II zob. II winny.
Zobacz więcej wyników wyszukiwania w Słowniku języka polskiego

Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego*

winien
winny I
winny II

Słowniki PWN - zobacz ofertę >>

Zasady pisowni i interpunkcji

Kliknij, aby zobaczyć „winny, winna, winne” w Zasadach Pisowni

Porady językowe

Kliknij, aby zobaczyć „winny, winna, winne” w Poradni Językowej PWN

Korpus Języka Polskiego PWN

Kliknij, aby zobaczyć „winny, winna, winne” w Korpusie Języka Polskiego PWN

Encyklopedia PWN

Kliknij, aby zobaczyć „winny, winna, winne” w Encyklopedii PWN

Synonimy

Zagraj z nami!

Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego